Jazzmani to indywidualiści, wolą grać własne utwory. Chociaż Komeda pozostawił wiele na miano standardów, to nie trafią one na listy przebojów w nowych wykonaniach. Kompozycja Komedy nie oprawi już muzycznie żadnego filmowego obrazu. Tragicznie zmarł w chwili, kiedy miał pokazać światu swój kompozytorski talent.
Znów melomani, reprezentujący kilka pokoleń, tłumnie przybyli do auli Uniwersytetu − 24 kwietnia 2009 roku. Od laurek zaczęła się cała impreza. Szczerze mówiąc to trochę nie w porządku, jak na płatnej imprezie, bądź co bądź komercyjnej, załatwia się propagandę i interesy. Nie ten czas i nie to miejsce, bo to był „Czas Komedy”. Personel wykonawczy; Krzesimir Dębski, orkiestracja, aranżacja, dyrygentura i skrzypeczki. Zapomniałbym oczywiście konferansjerka, czyli „człowiek orkiestra”. Filharmonicy poznańscy, sekcja rytmiczna; Krzysztof Przybyłowicz, Adam Skrzypek (kontrabas), Urszula Dudziak, Tomasz Stańko, Leszek Możdzer − soliści.
Pierwsza część to kompozycje mniej znane, muzyka do filmu „Wyrok”, „Sophie Tune”, „Komeda Circus”. Muzyka filmowa, w filharmonicznym wydaniu zabrzmiała jak suita orkiestrowa, inkrustowana popisami wszystkich solistów. Ballada napisana z dedykacją jak tytuł wskazuje: żonie, w której Tomasz Stańko zagrał solo na trąbce po raz pierwszy 45 lat temu, ilustracja muzyczna do wiersza Adama Ważyka z płyty „Meine süsse Europaische Heimat”. W części drugiej pierwszy temat to „Miserere” też zapomniana kompozycja do poezji, z tej samej płyty, a dalej standardy; kołysanka z filmu „Dziecko Rosemary”, ballada z filmu „Prawo i pięść” oraz temat „Kattorna” − i tu miał nastąpić finał, ale jeszcze bis kołysanka i do domu.
Gdy publiczność przeciągała bisy, to Krzesimir, zauważywszy, że obsługa już otwiera drzwi i zapala światła, powiedział: „Oni wiedzą kiedy skończyć, pracownicy filharmonii, w końcu w swoim życiu się nasłuchali więcej niż wy” (wy, czyli publiczność). Min personelu nie widziałem, ale publiczność się śmiała.
W pierwszej części trochę się nie kleiło, każdy grał swoje, więc orkiestra nawet starała się za bardzo nie przeszkadzać. Powiem szczerze, że na co dzień nie grają z jazzmanami i było słychać, że trochę nie łapią, na czym to polega i kulturalnie uważają, że jak ktoś coś zmienia, to należy mu nie przeszkadzać. Tymczasem, jak gość improwizuje, to trzeba robić swoje, czyli nadążać za nim i grać to, co się ma w papierach i nie przejmować, bo inaczej się wszystko rozjedzie.
Kiedy Urszula Dudziak zaczęła popisywać się swoimi zabawkami elektronicznymi, to już wszyscy odpuścili i dali się jej wyszaleć. W drugiej części Krzesimir powiedział: „Nie wiem, jak ze swoim dziewczęcym głosikiem Ula sobie poradzi z makabryczną Kattorną?”.
W przerwie też zdążył jakieś anegdoty z książki Hendrykowskiego wybrać. W holu spotkałem Jana Babczyszyna, Krzysztofa Ranusa i Marka Hendrykowskiego (autora biograficznej książki o Komedzie). Wymieniłem wrażenia z pierwszej części koncertu z Dionizym Piątkowskim.
Druga część była znacznie lepsza, nie dlatego, że w większości znane kawałki, ale orkiestra się rozluźniła. Wszystko bardziej się kleiło, no i nie miałem porównania w tych mniej znanych tematach , ale tu aranżacje były świetne. Zwłaszcza ballady z filmu „Prawo i pięść”, po prostu standard jazzowy z towarzyszeniem smyczków. Drugą balladę czyli „Dziecko Rosemary” popsuła mi Urszula Dudziak, bo jej „intro” kompletnie nie miało nic wspólnego z tematem, ale dalej było lepiej. W „Kattornie” całkiem dobrze, jak się jej zabierze te zabawki, to okazuje się, że potrafi śpiewać i melodycznie, i harmonicznie.
Możdżer genialnie sparodiował manierę pianistyczną Komedy. Wykonanie na bis ballady z filmu „Rosemary`s baby” rozpoczęło intro na kontrabasie. Znakomita wokaliza Urszuli Dudziak. Dramaturgia narastała. Wszyscy interpretatorzy tego standardu mają do rozwiązania problem, jak go zakończyć. Tym razem smyczki stworzyły wielką dźwiękową plamę, przykrywającą wszystko, aż do łagodnego wyciszenia. Ukołysani słuchacze zostali przykryci kołderką ciszy.
Warto przypomnieć. W 1956 roku młody lekarz z kolegami wyruszył do Sopotu po pierwszy sukces estradowy. W następnym roku Krzysztof Trzciński „Komeda” z kolegami z zespołu obchodził rocznicę działalności „Jazz Clubu” w siedzibie poznańskiej prasy i świętował pierwsze sukcesy. Jak donosili kronikarze, w prezencie dostał gumowego krokodyla i butelkę zagranicznego wina. Nikt nie spodziewał się, że dziesięć lat później 24 kwietnia wystąpi po raz ostatni z koncertem w poznańskiej filharmonii. Czy zawsze będziemy 23 kwietnia słuchali Komedy?
Rocznice obchodzone 23 kwietnia. UNESCO tego dnia ustanowiło Światowy Dzień Książki i Prawa Autorskiego. Pod tą datą miał się urodzić Miguel de Cervantes Saavedra i tego dnia zmarł Szekspir. Również Komeda, ale też i jest to data urodzin Sergiusza Prokofiewa.
Andrzej Wilowski
— Stefania Pruszyńska
Stefania Pruszyńska (Stefania Golenia). Redaktor-dziennikarka, autorka publikacji wielu gatunków. Poetka, autorka utworów wielu gatunków literackich (eseje, poezja, aforyzmy, satyra, opowiadania, reportaż literacki itp.) i sztuki plastycznej. Redaktor naczelna, właścicielka-wydawca Gazety Autorskiej IMPRESJee.pl
⇒⇒⇒ OD 1989 r. W REDAKCJACH i WYDAWNICTWACH. Etatowo: w niezależnym Dzienniku Wielkopolan „Dzisiaj” (1989 – 1991), polsko-amerykańskim wydawnictwie US West Polska (1993 – 1996), „Gazecie Targowej” (1996 – 2000) i tygodniku „Wprost” (1996 – 2000), aktualnie redaguje Gazetę Autorską IMPRESJee.pl (od 2006 r.) ⇒⇒⇒ Także w różnych okresach: redaktor merytoryczna polskich wydawnictw książkowych i redaktor-korektor różnych wydawnictw drukowanych, w tym prasy polskojęzycznej, a także wademeków w kilku językach europejskich, oraz prac naukowych czy w ramach pracy w wydawnictwach równocześnie: przedstawicielka wydawnictwa na stoisku firmowym na Międzynarodowych Targach Poznańskich lub specjalistka-przedstawicielka ds. kontaktów z mediami. ⇒⇒⇒ W latach studenckich i nieco później (do 1989): asystent antykwarski w PP „Desa”, analityk w laboratorium bakteriologii WZSChPiG.
⇒⇒⇒ W RÓŻNYCH OKRESACH WE WSPÓŁPRACY REDAKTORSKIEJ, PUBLICYSTYCZNEJ, AUTORSKIEJ, INFORMACYJNEJ: z prasą polonijną, np. dwutygodnikiem „Kurier”, Hamburg (1993 – 2010) czy np. z „Dziennikiem Polskim” (Londyn) i tytułami wydawanymi w Polsce, m.in. z: „Welcome to Poznań”, „Merkuriuszem Polska”, „Forum Wielkopolski”, „Aspektami Kulturalnymi”, Magazynem Muzycznym „Brzmienia”, „ABC”, „Protokołem Kulturalnym” oraz z redakcjami czasopism i portali środowisk dziennikarskich i literackich, w tym aktualnie: drukowanego kwartalnika i witryny prezentacyjnej „Protokołu Kulturalnego”, czasopisma „Wielkopolski Widokrąg” Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich; ⇒⇒⇒Także redaktor merytoryczna rzadkich tematycznie publikacji książkowych, np. „Księga romska” Władysława Iszkiewicza. Również redaktor-korektor: prasy drukowanej (miesięczniki), publikacji książkowych, monografii (artyści), m.in. Rafała Boettnera-Łubowskiego, „W kręgu światła i koloru. O twórczości Edmunda Łubowskiego”, książek Lednickiej Wiosny Poetyckiej, w tym oprac. Jana Grada „W gaju poezji”, albumów artyst., np. „Orły polskie. Rzeźby w drewnie” Henryka Zięby, biuletynów szkół wyższych (np. „Studenckie Graffiti”) czy prac naukowych i innych, w tym we współpracy z uczelniami wyższymi: Wyższą Szkołą Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, WSB, ze Związkiem Literatów Polskich czy fundacjami. *** Ponadto: animatorka kulturalna, realizatorka publikacji patronackich i akcji własnych oraz w ramach redagowanej Gazety Autorskiej „IMPRESJee”, aktualnie: Gazety Autorskiej IMPRESJee.pl
⇒⇒⇒ Od 2006 r. – redaktor naczelna, wydawca i realizatorka eksperymentalnie założonej na platformie Blox.pl Gazety Autorskiej „IMPRESJee”www.impresjeee.blox.pl, nr 2190 w Rejestrze Prasy Regionalnej w SO w Poznaniu, obecnie mającej nowy adres i nazwę: Gazeta Autorska IMPRESJee.pl www.impresjee.pl * (scala zasoby Portalu Autorskiego IMPRESJee.pl z zasobami Gazety Autorskiej „IMPRESJee”). ******* Scalanie zasobów 2 mediów jest rezultatem zamknięcia przez Agorę SA w dniu 29 kwietnia 2019 r. platformy Blox.pl, na której redagowała: Gazetę Autorską „IMPRESJee” www.impresjeee.blox.pl (ok. 7,7 mln wizyt Czytelników, na TOP 1000 Blox.pl – 1. miejsce w kategorii: Prasa i Media i 1. miejsce w kategorii: Media); własne witryny artystyczne: poetycką: Poezja, Stefania Pruszyńska (ok. 570 tys. wizyt) i ArtGrafPoeFoto oraz podstrony, witryny specjalne tematyczne.
⇒⇒⇒ II. TWÓRCZOŚĆ LITERACKA-POETYCKA i PLASTYCZNA: POEZJA, ESEJE, AFORYZMY, UTWORY SATYRYCZNE, SATYROPODOBNE I INNE. *** PUBLIKACJE. Wcześniejsze: rozproszone od lat 80 i z 90. Najnowsze z 2021 r.: w Gazecie Autorskiej IMPRESJee.pl, czasopiśmie WO ZLP „Wielkopolski Widnokrąg", „Protokole Kulturalnym” (nr 75/76), książce: „Kalisz stolicą aforyzmu” (2020), ); w polsko-niemieckiej antologii polskiej poezji IV – Anthologie der polnischen Lyrik IV „Jak podanie ręki” – „Wie ein Haendedruck” (wyd.: Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich i Fundacja Literacka „Jak podanie ręki”, Poznań, 2018); w polsko-francuskiej Antologii poezji współczesnej X „Jak podanie ręki” – „Comme serrer la main” (wyd.: Fundacja Literacka „Jak podanie ręki”, Poznań, 2018), antologii „Po-tyczki aforystów”, III, wyd. Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich 2018; w polsko-angielskiej Antologii poezji „Jak podanie ręki” − Anhology of contemporatory poetry „Like The Hand of Friendship”; we własnych autorskich portalach artystycznych: Poezja, Stefania Pruszyńska oraz: ArtGrafPoeFoto, Stefania Pruszyńska; własnym autorskim zbiorze poetyckim „Szepty dalekobieżne” (San Francisco 2009); w czasopismach, m.in.: „Welcome to Poznań”, „Merkuriusz Polska”, „Protokół Kulturalny”; prasie internetowej: Gazecie Autorskiej IMPRESJee.pl; w wydawnictwach książkowych innych autorów (np. książce autobiograficznej Miklosza Deki Czurei, Króla Czardasza, wirtuoza skrzypiec).
***PREZENTACJE LITERACKIE. Od 2007 r. na wielu spotkaniach literackich czy festiwalach, w wielu miejscach na wydarzeniach w Poznaniu (m.in. w Domu Bretanii, Domu Romskim, klubie ZAK) i w regionie Wielkopolski (w Muzeum Arkadego Fiedlera w Puszczykówku, na plenerowych imprezach kulturalnych np. w parku przypałacowym w Nieszawie czy w Ludwikowie); za granicą, m.in. na Krecie (2010 r.); w Radiu Emaus (2012); na spotkaniach literackich w Klubie Literackim „Dąbrówka” (2011, 2013 i 2017); w Auli UAM w Poznaniu (20 sierpnia 2017); w Muzeum Etnograficznym w Poznaniu (listopad 2018); podczas II Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich: (Piła, październik 2018 r.) i na „Aforystykonie”, organizowanych przez Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich (Kalisz, 30 listopada 2018), na festynie w Dwujęzycznym LO im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego w Poznaniu (październik 2019); podczas III Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej (październik 2019). ***WYSTAWY I PREZENTACJE PRAC PLASTYCZNYCH: VIII MASTRiN pn. Harmonia w Pałacu Działyńskich w Poznaniu (2011); w Bibliotece Publicznej w Buku (2012), w Auli UAM 20 sierpnia 2017 r., w Wielkopolskim Urz. Woj. (grudzień 2017); w Klubie Literackim „Dąbrówka” (2013, 2017), wcześniej podczas spotkań autorskich m.in. na Krecie – w Rethymno i Adelianos Kampos (2010); ***PUBLIKACJE GRAFIK, RYSUNKÓW. Najnowsze: „Kalisz stolicą aforyzmu” (2020). Najstarsze: Rysunki satyryczne w Dzienniku Wielkopolan „Dzisiaj” (1990 - 1991); grafiki w autorskim zbiorze swoich wierszy „Szepty dalekobieżne”; na okładkach książek (Lednickiej Wiosny Poetyckiej: „Żeby marzyć”, „W Gaju Poezji. Lednicka Wiosna Poetycka 1997 – 2015” w oprac. prof. Jana Grada – w ramach współpracy ze Związkiem Literatów Polskich; w prasie drukowanej (np. „Welcome to Poznań”) i Gazecie Autorskiej IMPRESJee.pl oraz we własnych artystycznych witrynach autorskich: ArtGrafPoeFoto i Poezja, Stefania Pruszyńska. ⇒⇒⇒NAGRODY, CERTYFIKATY. Nagroda w konkursie na felieton „Arkusza” – miesięcznika kulturalnego, wyd. przez Oficynę Wydawniczą „Głos Wielkopolski” (1996 r.); Dziennikarskie Koziołki 2017 w kategorii: Redakcja, przyznane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (wręczone 9 maja 2017 r. na gali w Wydziale NP i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza).
Certyfikaty: US WEST Polska – specjalistka ds. konsultacji * Z ekonomii społecznej – BO Doradztwa i Edukacji pod egidą Europejskiego Funduszu Społecznego *** NAUKA. Wiedzę akademicką zdobywała w Uniwersytecie Adama Mickiewicza i Akademii Ekonomicznej ***POGLĄDY. Jest zwolenniczką rozwoju dialogu kultur.
