Sierpniowe popołudnie z Bogusławą Latawiec, poznańską poetką, prozaiczką, redaktorką i krytyczką literacką, zatytułowane „Nie tylko poezja – portret podwojony”, poprowadzi Kalina Izabela Zioła. Piosenki do wierszy poetek z własną muzyką zaśpiewa Tomasz Bateńczuk.
Spotkanie odbędzie się 5 sierpnia o godzinie 17.00 w Salonie Poetycko-Muzycznym Galerii Miejskiej w Mosinie.
Bogusława Latawiec – poetka, prozaiczka, krytyczka literacka, redaktorka, nauczycielka szkół średnich. Urodziła się 25 września 1939 roku w Wołominie. Mieszka w Poznaniu. Absolwentka polonistyki poznańskiej (1961). Debiutowała wierszami w 1962 roku w almanachu „Poeci pomorscy I”. Publikowała wiersze, prozę, recenzje, eseje w „Odrze”, „Życiu literackim”, „Literaturze”, „Twórczości”, „Kulturze Niezależnej”, „Zeszytach Literackich”, „Nurcie”, „Arkuszu”, „Sycynie”, „Toposie”, „Kresach”, „Tekstach Drugich”, „Kwartalniku Artystycznym”, „Pograniczach”, „Dzienniku Polskim” (USA); jej wiersze tłumaczono na angielski, francuski, grecki, niemiecki, rosyjski, węgierski, estoński.
W latach 1974-82 kierowała działem poezji i krytyki poetyckiej miesięcznika „Nurt”, w drugiej połowie lat 80. prowadziła w Poznaniu gazetę mówioną „Struktury III”, od listopada 1991 do maja 2003 roku była redaktorką naczelną miesięcznika „Arkusz”. Należała do Związku Literatów Polskich aż do jego delegalizacji w stanie wojennym, w 1989 r. wstąpiła do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jest członkiem Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych oraz Klubu Literackiego PEN. Znaczące nagrody literackie zdobyła już w 1964 roku. Należy tu wymienić: I Nagrodę w konkursie „Życia Literackiego” za opowiadanie „Klasówka z wyobraźni”, wyróżnienie w konkursie Wydawnictwa Poznańskiego za powieść „Nie widziałam tak długiej chorągwi”, Nagrodę Peleryny za najlepszy debiut poetycki roku – tomik „Otwierają się rzeki”.
W 1970 r. autorka otrzymała Nagrodę „Ugrupowania 66” im. Tadeusza Peipera za tomik „Całe drzewo zdania”, a w 1985 roku – przyznawaną przez twórców obiegu niezależnego – Nagrodę 3. Maja za tom opowiadań „Pusta szkoła”.
W roku 1993 polski PEN-Club po wydaniu Powidoku uhonorował ją nagrodą za całokształt twórczości poetyckiej. Po „Kochanej Maryniuchnie” została laureatką Nagrody im. Józefa Łukaszewicza „Posnaniana 2003”. Nominowana do Nagrody Cogito (2008).
Wydała m.in. zbiory opowiadań: „Solarium” (1969), „Pusta szkoła” (1987); powieści: „Nie widziałam tak długiej chorągwi” (1965), „Ogród rozkoszy ziemskich” (1976), „Ciemnia” (1989, 1995, FORMA 2012), „Kochana Maryniuchna” (2003); zbiory esejów: „Gęstwina” (2001), „Zegary nie do zatrzymania. Literackie portrety, listy, szkice” (2012), tomy wierszy: „Otwierają się rzeki” (1965), „Całe drzewo zdania” (1970), „Przestrzenie” (1975), „Z żywych jeszcze źrenic” (1981), „Powidok. Wiersze z lat 1980-1991” (1992), „nigdy całości” (1995), „Razem tu koncertujemy” (1999), „Odkrytki” (2007), „Gdyby czas był ziemią” (2011), „Zmowy” (FORMA 2015), a razem z Edwardem Balcerzanem „II tempo raddoppiato a cura di Andrea Ceccherelli e Lorenzo Costantino con una nota introduttiva di Jarosław Mikołajewski” (Rzym 2011).
Poezja: „Otwierają się rzeki” (Poznań 1965), „Całe drzewo zdania” (Warszawa 1970), „Przestrzenie” (Poznań 1975), „Z żywych jeszcze źrenic” (Poznań 1981), „Powidok. Wiersze z lat 1980-1991” (Warszawa 1992), „Bogusławy Latawiec nigdy całości” (Warszawa 1995), „Razem tu koncertujemy” (Poznań 1999), „Odkrytki” (Warszawa 2007), „Gdyby czas był ziemią” (Sopot 2011), „Zmowy” (Szczecin 2015).
Stefania Pruszyńska
Informacja biograficzna o Bogusławie Latawiec (oprac. na podstawie Wielkopolskiego Słownika Pisarek): Kalina Izabela Zioła
Autor fot.: Edward Balcerzan (fot. z okładki książki Bogusławy Latawiec „Gdyby czas był ziemią”, Biblioteka Toposu, Sopot 2011).
Oprac. graficzne fot. Bogusławy Latawiec: redakcja Portalu Autorskiego IMPRESJee.pl: Stefania Pruszyńska
