Romantyk w bieli z walizeczką. Spotkałam Borysa Szumańskiego, studenta filologii polskiej UAM, przed CK Zamek w Poznaniu – w poniedziałek, kilka dni temu. W białym eleganckim ubraniu, romantycznym jasnym kapeluszu, z walizeczką z dawnych lat, nieco już nadużytą zębem czasu, wzbudził moje zaciekawienie. Forma prezentacji i zapraszania widzów, którą wybrał Borys, to jedna z tych opartych na koncepcji niekonwencjonalnej promocji, która budzi sympatię, zaskakuje. Borys przekazał mi po krótkiej objaśniającej rozmowie karteczkę z mnóstwem informacji.
Witkacy – obserwator, Witkacy – smutny Stańczyk kończącego się porządku świata.
Spektakl „Appendix” w Teatrze „U Przyjaciół”. „Spektakl stanowi rodzaj syntezy twórczości Witkacego jako pisarza, poety i malarza portrecisty. W scenografii łaźni miejskiej, w kawiarni, na gwarnych ulicach Zakopanego, mijają się kolorowe postacie, z których każda zmaga się ze zwykłymi bolączkami codzienności: jak golić się porządnie? kiedy należy zacząć chodzić do łaźni? po co nam poranna gimnastyka? dlaczego nie warto palić ani zażywać środków odurzających? jak ustrzec się malatury? czym grozi nadmierne puszenie się? jak żyć z kretynami? Co założyć na narty? Jak nie zwariować, gdy sąsiedzi »zapuszczają« od bladego świtu radio? Witkacy – obserwator, Witkacy – smutny Stańczyk kończącego się porządku świata” – napisali w tej tajemnej ulotce organizatorzy.
Obsada spektaklu, scenariusz, scenografia spektaklu i portrety. Dusze niemyte: Wyszminkowana – Monika Chuda, Twierdząca – Monika Kucz, Niepaląca – Tomasz Zajcher, Wygolona – Jarosław Zajcher, Antyradiowa – Paweł Kolasa. Scenariusz: na podstawie „Niemytych dusz” i „Narkotyków” S. I. Witkiewicza: Monika Chuda i Tomasz Zajcher. Reżyseria: Tomasz Zajcher. Realizacja światła i dźwięku: Sylwia Pietrowiak, Tomasz Zajcher. Portrety a`la Witkacy: Sylwia Pietrowiak.
Autoprezentacja Teatru „U Przyjaciół”. Bilety na ten spektakl można było nabyć w Kawiarni Literackiej „U Przyjaciół”, Mielżyńskiego 27/29, Poznań, i w CIM […], wszak organizatorzy zapowiedzieli: „Teatr U Przyjaciół ma charakter społeczny, czyli cierpi na permanentny brak wsparcia finansowego. Dlatego, wybierając się na nasze spektakle, należy się liczyć z wszelkimi niewygodami. Dzięki temu oświadczeniu chcemy powstrzymać widza przed pochopnym wydaniem […] pieniędzy, których na pewno nie inwestujemy w komplet wygodnych foteli, ogrzewanie, windę, klimatyzację. Inwestujemy wyłącznie w realizację kolejnych spektakli”.
Scena inspiromentalna. Jej kreatorzy piszą sami tak: „Spektakle na tę scenę powstały nie z pokusy podszywania się pod teksty klasyczne, ale z chęci stylizowania nastroju. Śladów ważnych lektur. Z potrzeby rozmowy o literaturze oswajanej. Scena ta dźwiga zatem twórczość własną, która w różnym stopniu szuka poparcia w historii (literatury)”.
Może warto znaleźć czas na ten eksperyment niewygody widza, za to świadka scenicznych emanacji literatury przyswojonej, a dyskutowanej w teatralnej interpretacji przez ambitne aktorsko i ideowo grono młodych twórców tej sceny i wybrać któryś ze spektakli? Można podobno zasmakować w tej atmosferze, stylu, treściach i formach teatralnych.
Stefania Pruszyńska
Publikacja z Gazety Autorskiej „IMPRESJee” www.impresjeee.blox.pl
