Resume sezonu artystycznego 2003 − 2006. Wraz z obchodami 85-lecia utworzenia Uniwersytetu Poznańskiego i w 150. rocznicę urodzin prof. Heliodora Święcickiego, pierwszego rektora tej uczelni, zainaugurowane zostały w grudniu 2003 roku Wielkie recitale w Auli Uniwersyteckiej.
Do występów w cyklu koncertów w sezonie artystycznym 2005-2006 zaproszeni zostali artyści polscy i zagraniczni, zdobywcy laurów takich konkursów muzycznych, jak: im. Fryderyka Chopina, odbywającego się w Warszawie, im. Niccolo Paganiniego, organizowanego w Genui, i brukselskiego im. Królowej Elżbiety.
W doskonałej pod względem warunków akustycznych Auli Uniwersyteckiej, która także jawi się jako obiekt znany z piękna jego architektury, 30 listopada 2005 r. swój talent prezentował Rafał Blechacz − wówczas już od 5 miesięcy zdobywca I i jedynej nagrody XV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina (30 czerwca 2005 r.) oraz nagród specjalnych − Polskiego Radia za najlepiej wykonane mazurki, Towarzystwa im. F. Chopina za najlepsze wykonanie poloneza, Filharmonii Narodowej za wykonanie koncertu, a także za sonatę nagrodzony przez Krystiana Zimmermana. Jego występ w Auli Uniwersyteckiej w Poznaniu był związany z przyznaną mu przez Uniwersytet im. Adama Mickiewicza nagrodą za zwycięstwo w warszawskim XV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. W programie ustalonym przez Rafała Blechacza − w ramach VII Wieczoru z cyklu Wielkich recitali w Auli Uniwersyteckiej − znalazły się: Barkarola Fis-dur, Nokturn H-dur, walce 1 − 3, Polonez As-dur, mazurki 1 -3 Sonata h-moll – Fryderyka Chopina.
Rafał Blechacz, ur. 30 czerwca 1985 r. w Nakle nad Notecią, zaczynał naukę jako pięciolatek − w bydgoskiej Państwowej Szkole Muzycznej im. Artura Rubinsteina, podjął studia na tamtejszej Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego (w klasie fortepianu prof. Katarzyny Popowej-Zydroń). Z występów w różnych konkursach, festiwalach i turniejach powrócił do domu m.in.: w 2003 r. z II nagrodą V Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Hamamatsu oraz rok wcześniej (w 2002 r.) z II nagrodą V Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów Artur Rubinstein in Memoriam w Bydgoszczy, z I nagrodą IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Maroku w 2004 r., z I nagrodą V Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (w 2005 r.) i w 2005 r. zwycięstwem w warszawskim XV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
W ramach Wielkich recitali w Auli Uniwersyteckiej wystąpili także m.in.: Ingolf Wunder, Valentina Igoshina, Mariusz Patyra i Łukasz Kuropaczewski.
Ingolf Wunder, ur. 8 września 1985 r., koncertował w Auli 23 stycznia 2006 r. na VIII Wieczorze Recitalowym. Artysta ten zagrał Balladę g-moll i Sonatę h-moll, Rapsodie węgierskie: nr 6 i nr 2 i Soiree de Vienne Ferenca Liszta. Ten utalentowany pianista już od 8. do 14. roku życia, zafascynowany skrzypcami, grał na nich z wielkim talentem i odnosił sukcesy. Fortepian stał się dla niego jednak instrumentem, który upodobał sobie wraz z osiąganą dojrzałością muzyczną. Studia w Wiedeńskiej Akademii Muzycznej otworzyły mu nową drogę na sceny. Okazał się pianistą władającym doskonałą techniką, pamięcią wrażliwą na każdy szczegół muzyczny, umiejącym przykuć uwagę słuchaczy i pokonać barierę między nim a twórcą granego utworu. Koncertował na całym świecie, uczestniczył w wielu konkursach. Jest zdobywcą laurów takich konkursów, jak: 63. Konkurs Pianistyczny Steinwaya w Hamburgu (1999 r.), Concours Musical de France (2000 r.), Prima la musica 2000 w Feldkirch (Austria, 2000 r.) XXXVI Wielki Konkurs F. Liszta w Budapeszcie (2001 r.), XV Konkurs Chopinowski w Warszawie.
Na estradzie poznańskiej Auli podczas X Wieczoru recitalowego 3 kwietnia wystąpiła Valentina Igoshina (ur. w 1978 r.) z Karnawałem Roberta Schumanna, Les Estampes Claude Debussy`ego i Obrazkami z wystawy Modesta Musorgskiego. Valentina naukę gry na fortepianie odbyła pod pieczą swojej matki, Larissy Igoshiny. Pierwszy triumf zawdzięcza zwycięstwu w bydgoskim I Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Pianistów Artur Rubinstein in memoriam (1993 r.). Jej następne zwycięstwa to: I nagroda specjalna na Międzynarodowym Konkursie im. S. Rachmaninowa w Moskwie (1997 r.), II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Alfredo Barili w Atlancie (2002 r.), I nagroda Citta di Gorizia Międzynarodowego konkursu Pianistycznego w Gorizzi, nagroda Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Królowej Elżbiety w Brukseli. Koncertuje na wielu festiwalach – polskich i zagranicznych, debiutując z sukcesami na kolejnych estradach. W 2002 r. triumfowała w Queen Elizabeth Hall w Londynie jako uczestniczka prestiżowego Harrods International Piano Series. Współpracuje z samymi znakomitościami dyrygentury i orkiestrami świata. Nagrywa płyty, jej występy są emitowane przez rozgłośnie radiowe, wystąpiła w filmach muzycznych o Fryderyku Chopinie.
Poznań gościł 7 maja Mariusza Patyrę, ur. 21 listopada w Orzyszu, który jest studentem prof. I. Kertschnera z Hanoweru i Maestro Salvatore z Cremony. Zebrał on laury Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego J. Joachima w Hanowerze, był finalistą Międzynarodowego Konkursu Stradivariusa w Cremonie, (1988 r.), otrzymał 4. nagrodę na Międzynarodowym konkursie Skrzypcowym Carla Nielsena, zdobył nagrodę specjalną Orkiestry Symfonicznej w Odense (Dania). Mariusz Patyra w Premio Niccolo Paganini (Genua 2001 r.) wygrał i był pierwszym reprezentantem Polski, któremu się to udało. Tam też za najlepsze wykonanie Kaprysów Paganiniego otrzymał kopię skrzypiec Il Cannone – tych, na których grał sam Paganini. Występował z wieloma słynnymi orkiestrami na świecie, nagrał m.in. Cztery pory A. Vivaldiego − z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, był inaugurującym Festiwal de Mayo w Mexico. Z krążków CD można odsłuchać jego nagrania m.in.: I koncertu skrzypcowego N. Paganiniego, I koncertu skrzypcowego Henryka Wieniawskiego.
Na koncercie X Wieczoru cyklu recitali skrzypkowi akompaniowała na fortepianie Maria Szwajgier-Kułakowska, prof. zwycz. Katedry Kameralistyki Akademii Muzycznej w Katowicach. Mariusz Patyra wybrał na ten występ: Scherzo J. Brahmsa, Pieśń miłosną J. Suka, Introdukcję i Rondo Capriccioso C. Saint- Saensa, Sonatę C. Debussy`ego, Tańce z Kalo Z. Kodaly`ego, Taniec węgierski nr 17 (opr. F. Kreislera), Kaprys wiedeński F. Kreislera, Polonez D-dur op. 4 Henryka Wieniawskiego.
Klasyka i niezwykła śpiewność gitary Łukasza Kuropaczewskiego w Auli UAM. Zapowiedziany na 22 maja br. występ Łukasza Kuropaczewskiego był niespodzianką dla rozmiłowanych w brzmieniu gitary. To rzadkość móc usłyszeć recital utalentowanego gitarzysty na tej estradzie. I zaiste duża przyjemność, choć gabaryty Auli wydały mi się nieco za wielkie, aby w pełni docenić możliwości akustyczne tego instrumentu, bardziej sprzyjałyby temu, w mojej ocenie, warunki, które zapewniłaby mniejsza sala − kameralna.
W programie wieczoru oryginalnie wybrzmiał J. S. Bach w Preludium, Fudze i Allegro BWV 998 − artyście udało się w mistrzowski sposób odsłonić piękno tej muzyki, a znanym, wręcz powszechnie granym podczas recitali gitarowych utworem anonima Romance d`amore − jak zwykle cieszyć widownię jego śpiewną linią melodyczną. Z kolei niezwykły utwór Hommage Chopin A. Tansmana czy M. Giulianiego Rossiniana No. 3 op. 121 I. Albeniza Asturias − ubogaciły doznania słuchaczy różnorodnością stylistyczną, odmiennością klimatów muzycznych. Chopinowskie odwołania Hommage wypadły jednak imponująco, artysta doskonale posłużył się materią utworu, oddając jego iście polskie i tak charakterystyczne dla naszego wielkiego kompozytora klimaty i dynamikę. Równie z niezwykłym wyczuciem zagrane Piosenki ludowe Witolda Lutosławskiego chwytały za serce rozmiłowanych w polskości słuchaczy.
Maestrię w technice gry na gitarze i zmysł muzyczny Łukasza Kuropaczewskiego publiczność nagrodziła obfitą porcją oklasków, podobnie − bisu, na który muzyk wybrał Asturię I. Albeniza.
Łukasz Kuropaczewski jest Wielkopolaninem, urodził się 20 sierpnia 1981 r. w Strzałkowie, swoją przyszłość związał z gitarą – jako dziesięciolatek zaczynał grać na niej, przejawiając wielki entuzjazm do nauki i nieprzeciętne zdolności. Absolwent Szkoły talentów w Poznaniu i wrocławskiej Akademii Muzycznej (u prof. Piotra Zaleskiego), grę na gitarze doskonalił w znanej Peabody Conservatory of Johns Hopkins w Baltimore w stanie Maryland w Stanach Zjednoczonych u samego Manuela Barrueco. Ma za sobą zarówno wiele solowych koncertów, jak i tych z uczestnictwem orkiestr symfonicznych w Europie, Azji, Ameryce Południowej i Północnej. W Niemczech ochrzczono go przydomkiem: Monet gitary!
Wystąpił na planie filmu o Manuelu Barrueco, który w nadzwyczajnej opinii o swoim uczniu podkreślił, iż jest to najbardziej dynamiczny i muzykalny gitarzysta, jakiego kiedykolwiek było mu dane słyszeć. Występował na licznych festiwalach w Polsce, a także w: Anglii, Czechach, Francji, Grecji, Hiszpanii, Japonii, Niemczech, Panamie; na: Białorusi, Wyspach Kanaryjskich, Węgrzech. Zdobył olbrzymią liczbę laurów, w tym np: Peabody Career Development Grant w Baltimore (2005 r.), Primus Inter Pares wrocławskiej Akademii Muzycznej, Eurotalentu Telewizji Polskiej. Nagrywał dla programów radiowych i TV Polskiej, niemieckiej i francuskiej, a i przygotował CD: Recital Gitarowy, Łukasz Kuropaczewski wykonuje muzykę hiszpańską, Concierto de Aranjuez. Ostatnio wydaną Portrait promował podczas recitalu.
Stefania Pruszyńska
