Mieliśmy okazję spotkać kobietę, która żyła w zakazanym mieście za panowania ostatniego cesarza. Każdy cesarz oficjalnie miał prawo posiadać trzy żony, sześć kochanek (tzw. “ulubionych kobiet”) i 72 konkubiny. Jednak w praktyce niektórzy w haremach posiadali nawet 300 kobiet.
Jednym z dziwnych kanonów piękna było tzw. „krępowanie stóp” kobietom. Chodziło o powstrzymanie procesu rośnięcia stopy. Rozpoczynano je pomiędzy czwartym a siódmym rokiem życia. Zaciskano dookoła stopy bandaż wpychając cztery małe palce pod podeszwę stopy. Sprawiało to, że stopa stawała się węższa i jednocześnie krótsza. Bandaż był codziennie zaciskany a dziewczynie stopniowo zakładano coraz to mniejsze buty.
Wiązanie stóp miało na służyć ich zmniejszeniu, a także… pełnemu oddaniu się kobiety dla mężczyzny. Zdeformowane kończyny utrudniały kobietom poruszanie się. Były one zdane na opiekę mężów.
Zwyczaj wiązania stóp został zakazany dopiero w 1945 roku po przejęciu władzy przez komunistów
