Większość fotografów, która ma potrzebę wydrukowania albumów, prędzej czy później dochodzi do wniosku, że zamiast posługiwać się programami dostarczanymi przez drukarnie (np. Blurb BookSmart czy CEWE Fotoświat) lepiej album stworzyć w Adobe Indesign. A do drukarni wysłać do druku plik PDF. Dzięki temu:
a) Zachowujemy projekt albumu w uniwersalnym formacie – możemy go w przyszłości drukować w KAŻDEJ drukarni.
b) Mamy większą elastyczność w wykonaniu albumu (np. nieskończona ilość szablonów, dobór papieru, wielkości, oprawy).
c) Możemy uzyskać wyższą jakość – sami decydujemy o stopniu kompresji, o rozdzielczości.
d) Otrzymujemy plik PDF bez znaków wodnych – możemy go udostępnić dodatkowo w formie elektronicznej, czy przekazać zleceniodawcy/rodzinie na płycie.
Wszystko brzmi pięknie, ale w obsłudze Indesign jest kilka trudnych ustawień. Jedna z nich dotyczy zapewnienia takich samych kolorów zdjęć na wydruku jaki widzimy na monitorze.
Procedura przygotowywania pliku PDF z profilami kolorów ICC
1. Zdjęcia na komputerze zachowujmy w profilu sRGB
Tak zdjęcia w aparatach cyfrowych są zachowywane domyślnie. Jeżeli wywołujemy je z plików RAW do JPG, to każdym programie do tego służącym możemy ustawić profil sRGB.
Dlaczego nie w CMYK? Zdjęcia najczęściej ogląda się cyfrowo, a poprawność kolorów na monitorach zapewni sRGB. Przygotowywanie drugiej wersji w CMYK wymagałoby zbyt dużo czasu i miejsca na dysku. Oczywiście nie dotyczy to fotografii reklamowej, mówimy o zastosowaniach profesjonalnych, gdzie drobne różnice w kolorach (niezauważalne prawie) nie robią różnicy.
2. Prosimy drukarnię o profil ICC, z którego korzystają
Z reguły można go pobrać ze strony internetowej drukarni.
3. Instalujemy profil na komputerze
W Windows wystarczy nad plikiem kliknąć prawym przyciskiem myszy i wybrać opcję „Instaluj profil”. Można go także skopiować do folderu:
WINDOWSsystem32spooldriverscolor (Windows XP) lub
WINNTsystem32spooldriverscolor (Windows 2000).
Na Mac OS należy wgrać plik do folderu:
/Library/Application Support/Adobe/Color/Profiles/Recommended.
Druga lokalizacja, to:
/Users/username/Library/ColorSync/Profiles.
Po instalacji należy zrestartować program Adobe – dopiero wtedy zobaczymy je w ustawieniach.
4. Ustawienia kolorów (Adobe Indesign Colour Settings)
Profil, którego używam (Coated FOGRA39 ISO 12647-2:2004) jest powszechnie stosowany przez europejskie drukarnie. Mi drukarnia przesłała profil ISO Coated V2 ECI, który jest nowszą wersją FOGRY39. Ale nie dostrzegam żadnych różnic w wydruku i stosuję FOGRĘ, bo tę sprawdzałem na próbnych wydrukach.
adobe-indesign-colour-settings_m
Następnie:
adobe-indesign-colour-settings-2_m
5. Ustawienia załączania do projektu profili (Adobe Indesign Assign Profile)
adobe-indesign-assign-profiles_m
Następnie:
adobe-indesign-assign-profiles-2_m
6. Ustawienia konwersji kolorów dla elementów projektu, które posiadają inny (Adobe Indesign Convert to Profile)
adobe-indesign-convert-to-profile_m
Następnie:
adobe-indesign-convert-to-profile-2_m
7. Ustawienia kolorów podczas eksportowania projektu do PDF (Export Adobe PDF)
export-adobe-pdf_m
Jeżeli wszystko ustawiliśmy prawidłowo (oraz drukarnia ma dobrze skalibrowane maszyny), to powinniśmy otrzymać wydruki nie różniące się zbytnio od tego co widzieliśmy na monitorze.
efekt_druku
Oczywiście ponieważ pracujemy na 2 różnych profilach (srgb dla monotora oraz cmyk dla druku), to podczas konwersji dochodzi do lekkich różnic. Niektóre kolory CMYK nie mają dokładnego odpowiednika w RGB i na odwrót. Niemniej jednak ja tych różnic nie dostrzegam w praktyce.
Co więcej – gotowe programy jak Blurb Booksmart samodzielnie dokonują zmian kolorów, nie mamy nad tym kontroli. W praktyce byłem zawsze zawiedziony – otrzymywałem zbyt słabo nasycone kolorami wydruki. Dopiero od czasu, gdy samodzielnie zlecam materiały jestem zadowolony z efektu – kolory jak na monitorze.
Polecam przed pierwszym zleceniem druku z PDF poprosić drukarnię o próbkę jednej strony. Z reguły robią to bezpłatnie i można się upewnić, że kolory są prawidłowe.
Świetnie bardzo cenne rady 🙂
Informacja bardzo przydatna, profile ICC to konieczność, jeżeli fotografią chcemy się zajmować na poważnie. Oczywiście każdy fotograf musi do tego dojrzeć w swoim czasie, w pewnym momencie przestają nas satysfakcjonować zwykłe odbitki z minilabów (im wcześniej tym lepiej) i szukamy ulepszeń, a to w postaci konwersji do ICC stosowanych przez konkretne drukarnie, albo przez zakup własnej drukarki, która niejednokrotnie jest lepszym wyborem niż korzystanie z usług minilabów, nawet wtedy, gdy mamy dostęp do ich profili ICC.
Z reguły drukarze wyrzucają profil osadzony z automatu i stosują ten, który mają na maszynie drukującej.
Zatem proces przygotowania do druku (omijając ustawienie profilów do podglądu) powinien ograniczyć się do
„7. Ustawienia kolorów podczas eksportowania…” Z tym, że ustawiamy:
A: Color Conversion: Convert to destination (preserve…lub nie)
B: Destination: Profil docelowy.
C: Profile Inclusion Policy: Don’t Incude Profiles.
Co to nam daje?
Ano, najpierw konwertujemy WSZELKIE elementy projekty do przestrzeni CMYK wg podanego profilu (A, B).
Nie dołączamy profilu (C).
Tutaj jeszcze jedna uwaga: Coated jest dla papierów powlekanych (nie mylić z błyszczącym) i daje większe nafarbienie % TAC niż Uncoated, Chociaż Fogra 39 wydaje się dobrym rozwiązaniem, bo jest obcięta do 300% TAC.
Profile służą m.inn ustawieniu „total ink limit (TAC)” pod odpowiednie nośniki (papier).
Fogra39 nie ma obcięcia do 300% TAC.
Profile ICC są niezwykle pożyteczne. Dzięki ich stosowaniu można całkowicie zapanować nad kolorem w całym procesie przygotowania pracy, od momentu powstania obrazu, poprzez obróbkę w programach graficznych takich jak Photoshop, aż po finalny wydruk. Cały ten proces jednak trzeba dobrze rozumieć i mieć go pod kontrolą, ponieważ przypadkowe stosowanie profili (szczególnie tych źle zrobionych) może przynieść dużo więcej szkody niż pożytku.